De little monsters hadden reikhalzend naar deze dag uitgekeken, nadat de Joanne tour vorig jaar was uitgesteld wegens acute pijnproblemen van het popicoon. Het binnenkomen oogde in elk geval veelbelovend met een drietal extra podia in de zaal en evenveel UFO-achtige toestanden tegen het plafond. Die bleken later zowel videoschermen als loopbruggen te herbergen en brachten Gaga ook wel eens tot aan de achterste rijen. Wie er vroeg bij was kreeg ook haar Netflix documentaire te zien, en wie een kwartier te laat was kon zich nog ongeveer even lang blindstaren op een aftelklok, want schoon volk laat nu eenmaal graag op zich wachten. De opener 'Diamond Heart' zet meteen de toon, met snerpende gitaren, een rockconcert waardig en een overdaad aan lichtflitsen en beweegbare podia. Een 'Wilkommen, Bienvenue, Welcome' is de aanzet tot 'Poker Face' waarbij ze de fans aan zich bindt met dansers en eenvoudige choreografieën die de huidige scene domineren. One beat, one move. Je zou bijna vergeten dat er een stevige liveband achter haar staat, soms helemaal uit het zicht door beweegbare, kantelende en lichtgevende podia, wat resulteert in een meer zichtbare dan vocale aanwezigheid van Lady Gaga. De show, om het concert maar bij de naam te noemen, is ook onderverdeeld in acts, waarbij video's toelaten dat Gaga even een andere outfit aantrekt. En later ook stukjes uit, tot groot jolijt van de little monsters. Sommige hits krjgen een lichte facelift (''Alejandro', 'Telephone'), andere verdwijnen dan weer in de overdaad aan licht en beweging, Het duurt tot halverwege de set, wanneer de centrale podia rijzen en de loopbruggen uit de hemel zakken, dat er wat emotie in de set komt. Bij 'Come to Mama' krijgt ze een regenboogvlag die ze als een vlag voor vrijheid beschouwt en het enige echte hoogtepunt komt er met 'The Edge of Glory' waarbij ze lieflijk de piano hanteert en in dit rustmoment blijk geeft van haar zangkwaliteiten. En dan denken we met enige weemoed terug aan Gent Jazz in 2015 waar ze het podium mocht delen met Tony Bennett en daar een imposantere vocale vertolking neerzette. Helaas moeten we met dat ene intieme hoogtepunt tevreden zijn want de poptrein dendert meteen verder met een pompend 'Born This Way'. In de eindfase hanteert ze nog even de akoestische gitaar terwijl ze wat vertelt over Joanne om dan alle zeilen bij te zetten met licht en dansers op 'Bad Romance'. Na de reguliere set kan er nog welgeteld één bisnummer af, waarna ze in de klaarstaande limo verdwijnt. Een concert waarvan technologie, licht en dans het haalde van muzikale verniewing en emotie. Maar laat dat de little monsters worst wezen Reageren is niet langer mogelijk.
|
JiVeTwo passions, Archives
Maart 2020
Categories |