De Malinese Rokia Traoré (° 24/1/1974) heeft als diplomatendochter in verschillende steden gewoond, zoals Brussel, Riyad, Algiers en de Malinese hoofdstad Bamako. Hierdoor heeft ze steeds een ruime kijk op de wereld gehad, wat ook te merken is aan de invloeden in haar muziek, welke een mixvorm is van haar Afrikaanse roots, jazz en westerse pop en rock. Ze deed voor haar twee laatste albums beroep op producer John Parish, die vooral bekend werd met zijn werk voor PJ Harvey, Eels en Arno. Op haar vorig jaar verschenen album “Né So” (wat “thuis” wil zeggen) waren John Paul Jones en Devendra Banhart gasten. Haar albums werden meermaals bekroond met prijzen, zoals de BBC 3 World Music Award die ze voor “Bowmboï” kreeg, zowat de hoogste erkenning in de categorie van de wereldmuziek naast de Grammy's. Ze was van bij het begin van haar carrière succesvol want haar debuutplaat “Mouneïssa” (1998) verkocht in Europa al meteen meer dan 40.000 exemplaren.
GIZMO is een band van jonge getalenteerde Belgische muzikanten. Het kwartet bestaat uit Anneleen Boehme op contrabas, Geert Hendrickx op gitaar, Cho Rong kim aan de piano en Simon Raman op drums. De band werd opgericht in samenwerking met Amerikaans saxofonist Chris Cheek, met wie ze het podium deelden op Jazz Middelheim 2015.
Momenteel werken ze samen met saxofonist Ben Sluijs, die reeds een gevestigde waarde is in de Belgische jazzscene. GIZMO brengt originele composities van de bandleden met veel ruimte voor improvisatie en exploratie. Keith Canvas is de fluwelen dekmantel van Bart Mertens (°1978), piano based singer-songwriter en jazzmuzikant met een voorliefde voor popmuziek. Met zijn debuutalbum ‘Beyond The Frame’ (2015) breekt hij door bij pers en publiek, dat zijn ontvlambare mix van nu-jazz, pop en singer-songwriting op ingetogen gejuich onthaalt. In recensies vallen vergelijkingen met Jamie Cullum, Billy Joel en Harry Connick Jr. en de dromerige, autobiografische songs worden opgepikt door verschillende Belgische radiostations. “Beyond The Frame” schopt het o.a. tot ‘album van de week’ op Radio 2.
Met haar warme stem en ongecompliceerde persoonlijke stijl brengt Hilde Vanhove bekende en minder bekende standards, samen met de medemuzikanten van haar nieuwe trio, de jonge gitarist Raf Hendrickx (winnaar van de band contest van het jazzfestival van Dinant in 2011, hij speelt in de stijl van George Benson, Wes Montgomery en Joe Pass) en contrabassist Martijn Vanbuel , terug van een jarenlang verblijf in Azie, waar hij veel festivals speelde, en ook de “Golden Melody Award” won voor “Best Producer” in 2011.
Denise King, geboren als derde van vijf kinderen in een gezin in West Philadelphia, werd ontdekt toen een vriend haar op straat hoorde zingen. Hij introduceerde haar in de lokale jazzscene, en de rest is geschiedenis. King zong met legendarische muzikanten zoals Roy Hargrove, The Brecker Brothers, Phil Wright, Cecil McBee, Christian McBride, Dexter Wansel en McCoy Tyner. De voorbije twintig jaar toerde ze door de VS, Brazilië, Frankrijk, Duitsland, Turkije en Japan. Ze brengt naast jazz standards ook popsongs. De blues is nooit ver uit de buurt. Ze opent vanavond het Jazzathome Festival in Mechelen met Ivan Paduart (p), Sal La Rocca (b) en Mimi Verderame (dr).
Het Bart Borremans (s) trio met Piet Verbist (b) en Lionel Beuvens (dr) omkadert het officiële gedeelte. Bill Callahan werd bekend onder het pseudoniem Smog in de jaren ’90. Tegenwoordig maakt hij platen onder eigen naam en is hij uitgegroeid tot één van de meesters van de alternatieve rock/folk/alt. country. Als Bill Callahan bracht hij drie albums uit: Sometimes I Wish We Were An Eagle, Apocalypse, Dream River, stuk voor stuk intieme, persoonlijke albums met daarop indringende nummers met voldoende spanning en afwisseling.
|
JiVeTwo passions, Archives
Maart 2020
Categories |