In 2008 begon de klassieke- en jazzpianist Scott Bradlee met het spelen van populaire songs als vingeroefeningen op de piano. Enkele jaren later leidde dit tot wat we nu kennen als Scott Bradlee’s Postmodern Jukebox. Een band met zeer wisselende samenstelling die op korte tijd uitgroeide tot een ware Youtube-hype. Door het groot aantal artiesten die deel uitmaken van de band, slagen zij er ook in om op verschillende plaatsen tegelijkertijd optredens te geven. Zo vond er op deze avond ook een optreden plaats in Boekarest. Beide optredens moesten het echter stellen zonder de aanwezigheid van Scott Bradlee himself, die zijn tijd liever in de studio doorbrengt.
Het recept: moderne pop- en rocksongs overgoten met een sausje van jazz, ragtime, country en doo wop. Het geheel wordt op smaak gebracht met een stevige portie humor en opgediend door 6 vocalisten, geassisteerd door een vijfkoppige band en een tapdanser. Beginnen doen we met een intro van ‘The final countdown’ (Europe). Onmiddellijk herkenbaar door het grote publiek. Het effent het pad voor de introductie van Ariana Savalas, onze MC van de avond. Zij t(r)apt samen met Alex Heigl de avond in gang met ‘Bad romance’ (Lady Gaga). Na een uitgebreide kennismaking met het publiek en de belofte van een reis door te tijd, introduceert Ariana Brielle Von Hugel. Zij brengt een vintage New Orleans versie van ‘Same old love’ (Selena Gomez). De hits blijven zich opstapelen wanneer Aubrey Logan aantreed voor haar, lichtelijk hyperactieve, maar zeer geslaagde versie van ‘Bad Blood’ (Taylor Swift). Wie denkt dat Postmodern Jukebox enkel zangeressen op het podium zet, wordt aangenaam verrast door de introductie van Casey Abrams. Deze zanger, bassist en melodicaspeler weet het publiek onmiddellijk te pakken met zijn stem en zijn humor. Het plezier spat af van zijn versie van ‘Sweet Child o Mine (Guns ’n Roses) samen met tapper Alex. Blake Lewis verovert vervolgens menig vrouwenhart met zijn op Sinatra geïnspireerde versie van ‘Mr. Brightside’ (The Killers). Na al dit mannelijk geweld is het tijd om de vrouwen nog eens aan het woord te laten. Dit doen ze ( Aubrey, Brielle en Ariana) met een nummer van één van de eerste bekende boysband. ‘Bye Bye Bye’ (NSYNC). Opnieuw tapt Alex de pannen van het dak. Net als je denkt dat iedereen geïntroduceerd is, tovert Ariana nog een vocalist uit haar jaren 20-hoge hoed. En wat voor één. Haley Reinhart overtuigt onmiddellijk met een Vintage New Orleans versie van ‘7 Nation Army’ (White Stripes). Deze eerder ingetogen versie, zorgt voor een rustmomentje tijdens de show. Veel tijd om op adem te komen is er echter niet. Tijdens de groepsperfomance van Casey, Aubrey en Brielle die een uptempo flashmob versie brengen van ‘What is Love’ (Haddaway), worden alle registers open getrokken en gaan band, vocalisten en publiek volledig uit hun dak. Casey klautert over het publiek om rozen in het rond te strooien terwijl de bandleden polonaisegewijs het podium innemen. De huistapper van dienst neemt het daarna over met ‘Evolution of tap dance’. Het publiek raapt ondertussen de rozen op en komt even op adem. Ariana neemt deze echter snel weer weg als ze in korset en met zweep het podium opkomt. Ze brengt een Burlesque stripact (inclusief Chinese vrijwilliger uit het publiek) met het nummer ‘Pony’ (Ginuwine). Voor één lucky guy was het alvast een onvergetelijke avond. De klarinetspeler die ondertussen met een paardenmasker zijn instrument bespeelde ontging ongetwijfeld menig man (en vrouw) Hierna was het tijd voor wat misschien wel hun bekendste nummer is ‘All about that bass’ (Meghan Trainor). Dit nummer, gebracht door Casey, Haley, Ariana en Aubrey, blijft een meezinger die het ganse publiek onmiddellijk meeneemt. De show kabbelt hierna rustig verder met ‘Radioactive’ (Imagine Dragons), gebracht door de immer charmante Blake en een volgend groepsnummer door Brielle, Casey en Aubrey. Zij brengen ‘Grenade’ (Bruno Mars). Daarna is het tijd voor Ariana’s interpretatie van een gevoelige kant met ‘Blank Space’ (Taylor Swift). En net als je denkt dat de avond geen verdere verrassingen meer in petto heeft brengt Aubrey een onverwacht acrobatische versie van ‘Give it away’ (Red Hot Chili Peppers). Zelfs mensen die geen fan zijn van vintage covers kunnen niet anders dan respect hebben voor een trombone spelende zangeres die foutloos blijft zingen na een vijftal radslagen op het podium. Haley brengt het laatste solonummer van de avond. ‘Creep’ (Radiohead) blijft vele mensen steeds opnieuw raken. Hierna naderen we het einde van de show met nog 2 groepsnummers: My heart will go on (Celine Dion) door Aubrey, Brielle en Ariana. Afsluiten doen we tenslotte met Mmmbop (Hanson) en de gehele cast, waarbij ook het publiek zich aan een dansje waagt. Na enkele ontroerende afscheidswoorden van Ariana en een meer dan verdiend applaus van het publiek komen Casey, Aubrey en Ariana nog een keer het beste van zichzelf geven met Stacy’s Mom (Fountains of Wayne), Brielle en Blake komen er tot slot bij voor ‘Shake it off’ (Taylor Swift). Hierna was het tijd om definitief afscheid te nemen van de kleurrijke bende die erin geslaagd zijn om een doordeweekse woensdagavond te voorzien van kleur, sfeer en vooral swing! Veronique en Johan Vanonckelen Foto © JiVe |
JiVeTwo passions, Archives
Maart 2020
Categories |